Nazımız sevdiklerimize mi geçer? Aslında hayır. “Beni tanımıyor mu? Nasılsa beni idare eder.
E o benim nasıl birisi olduğumu biliyor. Cepte. Sevgimden emin. Ben de onun sevgisinden eminim. O zaman çabalamama gerek yok.” diyerek aslında en yakınlarımıza, en değer verdiklerimize ve sevgisinden en emin olduklarımıza karşı daha hoyrat davranıyoruz. Tam tersi bizi kabul edeceğinden, seveceğinden emin olmadığımız yani terk edilme riskimizin olduğu kişilere ise bu iş arkadaşlarımız olabilir, uzak arkadaşlarımız olabilir dışarıdaki bireylere daha fazla önem gösteriyoruz. Aslında tam tersi olmalıdır. En sevdiklerimize ve bizi en sevenlere daha özenli davranıp asıl onları kaybetmememiz gerekir. Yani nazımızın sevdiklerimize geçmemesi gerekir.
